Aftellen! 📅

Vorige week maandag startte we op de operatiekamer. Heel benieuwd naar wat we allemaal zouden zien en hoe ze hier te werk gaan! Alles gaat hier op z’n gemakje. Maandag ochtend werd er een man binnen gebracht met een ontstoken hand. Er werd een snee in de hand gemaakt en er werd allemaal pus uitgedrukt. Niet heel smakelijk op de vroege ochtend, en ja... hier doen ze dat gewoon midden op de gang. Daarna hebben we een curettage gezien, dit is het uitschrapen van de baarmoeder om stukken achtergebleven placenta eruit te halen. Ook dit was niet echt héél smakelijk en het was eens en nooit meer! ‘s Middags hebben we gekeken hoe ze gips eraf halen. Bijna ongelofelijk maar hier doen ze dat dus echt gewoon met een slijptol, wat een lawaai!

Dinsdags is er een geplande dag op de operatiekamer. Er stond niet heel veel op de planning, alleen het inbrengen van een suprapubisch katheter en een oogoperatie. ‘s Middags zijn we naar de Delivery Ward geweest, we hebben drie bevallingen gezien waarvan er een heel moeizaam ging. De bevalling lukte niet op eigen kracht dus er werd een vacuümpomp gebruikt, ook dit ging erg moeizaam. Het kindje had ook in het vruchtwater gepoept. Eenmaal toen het kindje geboren was zat er geen enkele beweging in. Het kindje werd uitgezogen en kreeg zuurstof, het kindje had wel een hartslag maar ademde niet zelf. Later op de avond is het kindje alsnog overleden. 

Woensdags was er niks te doen op de operatiekamer. Donderdags was er weer een geplande dag. We hebben de verwijdering van een cyste op de eierstok gezien. Dit was indrukwekkend omdat de cyste zo ontzettend groot was! Daarna hebben we een operatie gezien waarbij ze vocht uit de testikels haalde. Sanne en ik hebben elkaar aan staan kijken omdat we niet wisten wat we zagen, niet normaal zo groot!! 's Avonds na het eten heb ik een lichte hartaanval gehad, ik liep onze kamer op met een zaklamp (omdat zoals gewoonlijk de stroom het weer niet deed) en zie een paar ogen glinsteren in het licht. Ik kon m'n ogen niet geloven en moest nog een keer kijken tot ik zag dat het een staart had. Het zat tegen de klamboe van Sanne aan en zodra het besef doorkwam wist ik niet hoe snel ik weg moest wezen. Er zat dus een vleermuis op onze kamer, ik ben niet echt fan van die beetjes hier. 

Vrijdags dachten we uit te slapen.... tot onze fijne bewaker het bedacht om muziek op te zetten om 05.00 uur 🤦🏼‍♀️. We hadden weekend tot en met maandag en we hebben zoals gewoonlijk niet veel gedaan. 

Afgelopen dinsdag zijn we naar Blantyre geweest om spullen voor het ziekenhuis te kopen van het geld dat we hebben ingezameld. We zijn om 06.00 uur vertrokken met de ambulance van het ziekenhuis. Na 3,5 uur in Blantyre te zijn aangekomen, gingen we naar het toilet in een hotel. Even met de verbeelding dat je je koffer in je hand had en op vakantie ging, maar helaas helaas.... We zijn naar de bank gegaan om geld te pinnen en doorgereden de stad in. Op een begeven moment kreeg ik er hoogte van dat we nog steeds niet getankt hadden maar het lichtje van de benzinetank al wel meer als een uur aan stond. En ja hoor, het duurde niet lang voordat we midden op de weg stil stonden 😓. Dan maar op de reserve tank verder. Alles kan hier! Daarna zijn we doorgereden naar een aantal stoffenwinkels, ook dit duurde weer uren, maar het was ook een keer leuk om de andere kan van de stad te zien. We hebben voor de hele General Ward nieuwe hoeslakens gekocht, bakken voor spullen in te doen voor Out Reach en krukjes voor de familie om bij de patiënt te kunnen zitten. Nadat onze chauffeur om 17.00 uur eigenlijk eens besloot om te gaan tanken naar de hele dag op de reserve tank te hebben gereden, zijn we om 18.00 uur terug gereden richting Muona. Toen mochten we dus nog 3,5 uur terugrijden....

De rest van de week was het erg rustig in het ziekenhuis, we hebben helaas niet veel gedaan. 

Het is aftellen, nog maar 10 dagen tot we op vakantie gaan, en ja, wat kijk ik daar naar uit! 😍

Liefs,